Pat Thomas, američki pčelarski stručnjak i biolog tvrdi: Moderne pčelarske prakse su smrt za pčele

Malo poznata, i zabrinjavajuća činjenica je da današnji pčelari sve više koriste instekticide, herbicide i ostale opasne hemikalije prilikom rada sa košnicama. Kako kažu, nemaju izbora, jer su pčele sve više na udaru od opasnih bolesti i nametnika, prisiljavajući svoje čuvare da uzvrate sa agresivnim hemikalijama. Međutim, prakse poput korištenja vještačke hrane za prihranu i seleće pčelarstvo izlažu pčelinje zajednice velikom stresu i oslabljuju njihovu otpornost na bolesti i parazite.

RIZIK OD UMJETNE PRIHRANE

Prihrana pčela je tema o kojoj se godinama vode žestoke rasprave u pčelarskim krugovima. Dok jedni hvale sirup, drugi se kunu u pogače, a treći su protiv prihrane uopšte. I dok uglavnom svaki pčelar ima svoj tajni recept, treba znati da je se jedina prirodna hrana za pčele nalazi u nektaru i peludi koje prikupljaju.

Ove tvari sadrže sve vitalne i neophodne elemente koji optimiziraju zdravlje tih sićušnih insekata. Pčele dobro vode računa o svojoj ishrani, ponekad prelazeći velike udaljenosti dok ne pronađu odgovarajuću biljku koja će im pružiti najkvalitetniji nektar.

• -Uprkos upozorenjima o štetnim posljedicama, pčelari širom Amerike ali i ostatka svijeta insistiraju na korištenju šećernog sirupa koji sadrži i do 4 mg/kg Hydroxymethylfurfurala (HMF). Za razliku od šećernog sirupa, prirodni polen sadrži nemjerljivo kvalitetnije i zdravije količine masti, proteina, vitamina i minerala koji su pčelama neophodni za normalno i isplativo funkcionisanje. – objašnjava dugogodišnji pčelar Pat Thomas.

Trend uzgoja genetski modifikovane hrane koji je krenuo iz Amerike, polako osvaja i ostatak svijeta, a posljedice na pčelinje zajednice su već vidljive.

• – Skoro 85 posto usjeva kukuruza koji se koristi za proizvodnju sirupa za prihranu pčela, je genetski modifikovan. Usjevi su genetski modifikovani, dijelom kako bi se zaštitili od insekata, ali ti isti usjevi se koriste za proizvodnju umjetne prihrane za pčele. Možemo samo nagađati koji će efekat genetski modifikovana hrana imati na generacije pčelinjih zajednica. Osim toga, pčele sakupljaju nektar i polen sa genetski modifikovanih usjeva, pogoršavajući njihov položaj u ekosistemu. – kaže Pat Thomas.

SELEĆE PČELARSTVO – VIŠE ŠTETE NEGO KORISTI?

U potrazi za medonosnim biljem i boljom proizvodnjom meda, mnogi pčelari se svake godine odlučuju na zahtjevni korak prevoženja košnica do odabranog odredišta. Prema podacima iz Američkog pčelarskog udruženja, skoro dvije trećine od 2,4 miliona kolonija pčela se prevoze na ispašu širom Amerike svake godine. Iako pčelari ovom praksom imaju samo dobre namjere, činjenica je da seljenjem pčelinja društva slabe!

• – Tokom dugih putovanja, pčele se muče da održe optimalnu temperaturu u košnicama. Stres uzima svoj danal, pa se često događa da se nakon dužeg puta starije i slabije pčele već nakon prvog dana, ne vrate u svoju košnicu. Osim toga, pčele su tokom ovih putovanja izložene velikom broju parazita koje mogu imati pogubne posljedice na pčelinje zajednice. – tvrdi iskusni američki biolog.

Nedavna studija sa Univerziteta u Masačusetsu poredila je prisutnost virusa u selećim košnicama sa onim stacionarnim. Rezultati su pokazali da su seleći pčelinjaci imali i do tri puta veću koncentraciju virusa i opasnih infekcija.

• – Ovo se dešava jer su seleći pčelinjaci tokom dugih i stresnih putovanja izloženi brojnim patogenima. Pčele na ispašu dolaze iscrpljene, tako da se zna dogoditi da prilikom seljenja pčelari izgube i do 0,5 kg pčela, tako da nakn dvije ili tri selidbe pčelari ostaju skoro bez svih starijih i slabijih pčela. Dolaskom u novu okolinu, pčele su izložene nepoznatim virusima i štetočinama, tako da se pčelinja društva teško oporavljaju od cjelokupnog iskustva. Drugim riječima, seleće pčelarstvo je pogubno za pčele!- zaključuje Pat.

Ovome ide u prilog i činjenica da smrtonosni CCD sindrom, koji se prvi put pojavio u američkoj saveznoj državi Pensilvanija, ima daleko opasnije posljedice na seleće pčelinjake. Samo prošle godine, američki pčelari koji su svoje pčele vozili na ispašu u razne krajeve zemlje su izgubili i do 90 posto svojih kolonija.

(bhpcelar.com)